Yeni yılı karşıladığımızdan buyana, yeni bir tarif paylaşamadım maalesef. Denenmek için sırada bekleyen bir çok tarif var oysa ki. Ocak ayı, seneyi nasıl geçirmek istediğimize dair planların yapıldığı, ajandalara ‘mutlaka yapılması gerekenler’ başlığı altında bir çok maddenin sıralandığı bir aydır; öyle değil mi?
Yapılması gerekenler, istenenler, hayal edilenler…
Tam 16 gün oldu yeni yıla gireli; ancak söylediğimin aksine bir tek not düşmedim bu sefer kendim için. Ne başlayıp başlayıp türlü nedenlerle devam edemediğim spor aktivitelerim, ne pasta çalışmalarımla ilgili yurtdışında bir kursa gitme planlarım, ne de ‘artık Zeynep’e bir kardeş gerek’ planları… Sanırım bu seneyi plansız programsız içimden geldiği gibi zamanın ve kaderin beni sürüklediği gibi yaşamak istiyorum ben. ‘Kul kurar, kader gülermiş…’ demiyor muydu şarkı?
Bloğumda tarifler ve gezi yazıları dışında paylaşımım olmamıştı şu ana dek. Ama belkide bu hislerime bir tanık istedim içten içe. Sessiz tanıklar… Belki bir tarif için uğrayıp bu satırları okuduğunda benimle aynı hisleri paylaşacak sessiz tanıklar.
Yeni sene planladığımız ya da planlamadığımız güzel süprizler getirir umarım bu satırları okuyan herkese…
