Hani bir şarkı vardır ya Candan Erçetin’in “Kul kurar, kader gülermiş”. İçimden bu şarkıyı  mırıldanarak hazırladım bu balkabaklı böreği.

Hikaye neresinden bakarsanız içinizi burkacak. Dilerseniz okumadan direk tarife tıklayabilir  ya da bu böreğe neden böylesine bir anlam yüklediğimi okuyabilirsiniz.

Tarif, bana dostluk bağı için mesafelerin hiç önemli olmadığını hatırlatan kıymetli dostum İnci’den… Onun için çok derin anlamlar taşıyan bu böreğin (ya da onun tabiriyle pide) tam hikayesini onun güzel anlatımıyla buradan okuyabilirsiniz. Benim için duygusal olan kısmıysa birkaç hafta önce, İnci’nin biricik rahmetli anneannesinden yadigar bu tarifi benimle paylaşmış olması ve tarif bana ulaşır ulaşmaz o günlerde rahatsız olan anneannem için hazırlayıp ona tattırmak için heyecanlanmamdı. Bir anneanneden yadigar bu böreği bir başka anneanne tadacaktı; ama planladığım gibi olmadı. Geçen hafta anneannemi  sonsuzluğa  uğurladım. Böreği yapıp ona yediremeden uçup gitti bir tanem.

Canım anneannem, matruşkalara benzetirdi bizi. Anneannem, annem, ben ve kızım…Hepimiz bir bütünün parçalarıydık onun için. Onun anısı için hazırladım bu böreği bugün. Kızım, annem ve ben tattık onun yerine ve çok beğendik. Sevgili İnci’nin anneannesini ve benim canım anneannemi rahmetle anıyorum.

Tarif   ve detaylı anlatım için sevgili İnci’nin bloğuna buradan ulaşabilirsiniz. Kendisine bu sade ama zengin, bir o kadar da lezzetli tarif için çok teşekkür ederim.

Sevgiyle kalın.